انتخاب پیچهای مناسب نیازمند در نظر گرفتن سه عامل اصلی است: سناریوی کاربرد، سازگاری مواد، و تطابق مشخصات.
1. انتخاب بر اساس سناریوی کاربرد
برای اتصالات چوب یا تخته: از پیچهای خودکار استفاده کنید. رزوه های تیز آنها میتوانند مستقیماً بدون نیاز به سوراخکاری اولیه، در چوب فرو روند.
برای بستن قطعات فلزی: پیچهای ماشینی را انتخاب کنید. این پیچها باید با مهرهها یا سوراخهای رزوه شده از قبل جفت شوند تا توزیع نیروی یکنواختی داشته باشند.
برای نصب روی دیوار یا بتن: پیچهای انبساطی یا لنگرهای شیمیایی را انتخاب کنید. آنها برای تحمل بار قوی به نیروی انبساط یا چسبندگی متکی هستند.
برای قطعات نازک یا تثبیت تزئینی: به سراغ پیچهای خود سوراخکن بروید. این پیچها که مجهز به متههای داخلی هستند، میتوانند به فلز نازک، پلاستیک و غیره نفوذ کنند.
2. انتخاب مواد مناسب
محیطهای داخلی خشک (مانند مبلمان، کابینت): پیچهای فولاد کربنی مقرون به صرفه هستند و استحکام کافی را ارائه میدهند.
محیطهای مرطوب (مانند فضای باز، حمام): پیچهای فولاد ضد زنگ (درجه 304 یا 316) در برابر خوردگی و زنگ زدگی مقاوم هستند.
فلزات غیرآهنی یا مواد نرم (مانند آلومینیوم، پلاستیک): پیچهای مسی یا گالوانیزه از خوردگی الکتروشیمیایی جلوگیری میکنند.
سناریوهای با دمای بالا: پیچهای آلیاژی با دمای بالا شکل خود را بدون تغییر شکل در اثر حرارت حفظ میکنند.
3. تطبیق مشخصات صحیح
قطر: بر اساس ضخامت مواد پایه و بار انتخاب کنید. مواد ضخیمتر یا بارهای سنگینتر به قطرهای بزرگتر نیاز دارند (اندازههای رایج: M3-M12).
طول: پیچ باید به قسمت ثابت شده نفوذ کند و به اندازه کافی در مواد پایه فرو رود. برای چوب، باید 3 تا 5 برابر قطر پیچ باشد. برای بتن، حداقل 20 میلیمتر.
نوع سر و درایو: درایو فیلیپس یا درایو سوکت شش گوش برای جداسازی آسان. سرهای فرورفته با سطح همسطح میشوند، در حالی که سرهای بشقابی زیبایی بهتری ارائه میدهند.
انتخاب پیچهای مناسب نیازمند در نظر گرفتن سه عامل اصلی است: سناریوی کاربرد، سازگاری مواد، و تطابق مشخصات.
1. انتخاب بر اساس سناریوی کاربرد
برای اتصالات چوب یا تخته: از پیچهای خودکار استفاده کنید. رزوه های تیز آنها میتوانند مستقیماً بدون نیاز به سوراخکاری اولیه، در چوب فرو روند.
برای بستن قطعات فلزی: پیچهای ماشینی را انتخاب کنید. این پیچها باید با مهرهها یا سوراخهای رزوه شده از قبل جفت شوند تا توزیع نیروی یکنواختی داشته باشند.
برای نصب روی دیوار یا بتن: پیچهای انبساطی یا لنگرهای شیمیایی را انتخاب کنید. آنها برای تحمل بار قوی به نیروی انبساط یا چسبندگی متکی هستند.
برای قطعات نازک یا تثبیت تزئینی: به سراغ پیچهای خود سوراخکن بروید. این پیچها که مجهز به متههای داخلی هستند، میتوانند به فلز نازک، پلاستیک و غیره نفوذ کنند.
2. انتخاب مواد مناسب
محیطهای داخلی خشک (مانند مبلمان، کابینت): پیچهای فولاد کربنی مقرون به صرفه هستند و استحکام کافی را ارائه میدهند.
محیطهای مرطوب (مانند فضای باز، حمام): پیچهای فولاد ضد زنگ (درجه 304 یا 316) در برابر خوردگی و زنگ زدگی مقاوم هستند.
فلزات غیرآهنی یا مواد نرم (مانند آلومینیوم، پلاستیک): پیچهای مسی یا گالوانیزه از خوردگی الکتروشیمیایی جلوگیری میکنند.
سناریوهای با دمای بالا: پیچهای آلیاژی با دمای بالا شکل خود را بدون تغییر شکل در اثر حرارت حفظ میکنند.
3. تطبیق مشخصات صحیح
قطر: بر اساس ضخامت مواد پایه و بار انتخاب کنید. مواد ضخیمتر یا بارهای سنگینتر به قطرهای بزرگتر نیاز دارند (اندازههای رایج: M3-M12).
طول: پیچ باید به قسمت ثابت شده نفوذ کند و به اندازه کافی در مواد پایه فرو رود. برای چوب، باید 3 تا 5 برابر قطر پیچ باشد. برای بتن، حداقل 20 میلیمتر.
نوع سر و درایو: درایو فیلیپس یا درایو سوکت شش گوش برای جداسازی آسان. سرهای فرورفته با سطح همسطح میشوند، در حالی که سرهای بشقابی زیبایی بهتری ارائه میدهند.